സനാതന തത്വം

യുഗങ്ങളോളം നീണ്ടുകിടക്കുന്ന

ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഓരോ പടവുകളും കയറിറങ്ങുന്നത്‌

ആത്മീയതയുടെ ആധാരശിലകളിലൂടെ തന്നെയാണ്‌. 

ഇവിടെയാണു സനാതനധർമത്തിന്റെ ആത്മീയ തത്വശാസ്ത്രത്തിലെ

ഒരു മഹത്തായ വസ്ത്തുത സാധൂകരിക്കപ്പെടുന്നത്‌.

അതായത്‌ കർമനിരതമായ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ സർവതും വഴിയാംവണ്ണം

ക്രമീകരിക്കാനും കുറേ കാലത്തേക്ക്‌  അതങ്ങനെ നിലനിർത്താനും

പുതിയൊരു ക്രമീകരണത്തിനായി അതിനെ തന്നെ ഉട്ച്ചുവാർക്കാനുമായി

ഈശ്വരശക്തി സ്ഥലകാലങ്ങൾക്കനുസ്രുതമായി

ഓരോരോ രൂപങ്ങളിൽ ആവിർഭവിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

സാക്ഷാൽ പ്രപഞ്ചതത്വത്തെ വിസ്മരിച്ചു

മായക്കടിമപ്പെട്ട്‌ മനുഷ്യൻ സർവ്വനാശത്തിലേക്കു എടുത്തുചാടുമ്പോൾ

ലോകരക്ഷക്കും പുനരുദ്‌ധാരണത്തിനുമായി സാക്ഷാൽ ജഗദ്‌ശക്തി

പതിന്മടങ്ങ്‌ ശക്തിയിൽ പുതിയ രൂപത്തിൽ

സ്ഥലകാലങ്ങല്ക്കനുസ്രുതമായി ആവിർഭവിച്ചു ധർമത്തെ പുനസ്ഥാപിക്കും.

ഇതാണ്‌ സനാതനതത്വം.